Voor de liefhebber: Een klein stukje ecologie

In de zee hier in Griekenland zitten naast een heleboel soorten fijne vissen, zinderend zeegras en aangename algen, ook nog een minder bekende diersoort: Fireworms, of in het Nederlands: Vuurwormen. Ze zijn ongeveer 10 tot 25 cm groot, eten dode vissen, schaaldiertjes en andere meuk en zijn rood/grijs en harig. Op zich harstikke leuk om naar te kijken, maar ze zijn waarschijnlijk in een vorig leven een boemerang geweest. Ze zitten namelijk in grote getalen in één van onze onderzoeksbaaien en wanneer je ze met een souflakistok of een flipper een swieper geeft, hobbelen ze net zo hard weer terug in ons experiment. Ook vermoeden we dat ze een verborgen intelligentie bezitten, want ze verbergen zich vaak tussen de bladeren van het zeegras, zodat we terwijl we onderwater zonder adem een tairip op drie meter diepte proberen te bevestigen, regelmatig ons een hoedje schrikken omdat zo’n rood gevaarte in ene tevoorschijn komt.

Waarom we zo panish zijn van wat wormen? Fireworms kunnen gemeen steken. De haartjes uit hun lijf laten los bij aanraken, en bevatten een neurotoxisch gif wat een aantal uren steekt, en daarna overgaat in jeuk en irritatie. Sjoerd heeft al lijfelijk mogen ondervinden wat dat betekend en is vorige maand in zijn voet gestoken, en na zoveel weken is het nog steeds zichtbaar. Geen fijne vrienden dus, die Fireworms. Gelukkig heb ik nu ook mogen genieten van de aanraking van een Fireworm. Maar wel op de “Marlous manier” Toen ik mijn flippers uit aan het doen was ben ik er namelijk op ééntje gaan zitten...

Buiten een jeukende derriere gaat het overigens prima hier ;)
Morgen vertrekken we naar Samos en we hebben contact gehad met Matti, een jongen uit Finland met wie we bevriend zijn geraakt. Er is bij de oude research basis in Ormos morgen een festival, en we gaan met zen 5en van de oude garde waarschijnlijk een auto huren en dan daarna toe!

Groeten uit Griekenland,

Sjoerd & Marlous